Trogir, Čiovo, Okrug Gornji

Dzień 1.
Dogorywamy po nocnej jeździe autobusem (fotki TUTAJ  ) - ze względu na pierwsze miejsca w piętrusie na górze to i tak nasze samopoczucie można uznać za lepsze niż współpasażerów. Pogoda późnym popołudniem nabiera uroku - niebo chmurzy się mocno...

...zachodzące słońce swym światłem pięknie ozdabia domy :

Niebo otwiera się przed nami...

...a nawet tworzy tęczę :)

Potem jest ciekawiej - obserwujemy burzę za wzgórzem.


U nas nie pada, ja ze statywem na tarasie (ze względu na zafarb od filtra szarego zdjęcia biało czarne) - i tak myślę, że jakby trzepnęło w taras to niechybnie ja i mój statyw odprowadzilibyśmy elektrony do ziemi...

Wersja kolorowa na koniec - bo efektowne to było :)

Dzień 2.
Poranek.
Miasto budzi się - wraz z nim ja. Moja córka wręcz przeciwnie - odwraca się na drugi bok. Zatem poranna kawa na tarasie (wersja z zeszłego roku TUTAJ ) - i ruszam na poranny jogging. Żartuję - spacer po prostu. Ale byli tacy co biegali...
Miasto w sezonie różni się od tego we wrześniu - bo wtedy już tego straganu z owocami przy plaży nie było. Takich różnic będzie więcej...

Tylko rano spotkamy rybaka :

I opustoszały port z ładnymi łodziami :

Puste leżaki również tylko rano ;)

Dzień 4.
Niebo atrakcyjniejsze fotograficznie, bo ozdobione chmurami :

Południe (widać po cieniu) - plaża zapełnia się ludem łaknącym słońca - o dziwo nie było ich bardzo dużo. Tymczasem ja pozuję do foty :)

Zmierzamy w kierunku najsłynniejszej pizzerii w mieście - Leonardo. Tam małe faux-pas obsługi :

To tak jakby Tyskie podać w kuflu Lecha - lub odwrotnie :) No ale tam widocznie inne zwyczaje...
W drodze powrotnej robię kilka fot obiektów pływających - latających też ale o tym później :)

Obserwuję radość dzieci...

...i przyjemności nieco starszych ;)

Na plaży oprócz promieni słonecznych (te gratis) można nabyć kukurydzę, jak głosił napis na koszulce, dalmacką (dalmatyńską?):

A także ubrania - to przyznam mnie zaskoczylo mocno :

Dzień 4.
Rano. Cisza. Pustki. Błogość. Chwilo trwaj...
Niech trwa choćby ze względu na to, że jest to jedyny moment podczas tego urlopu w którym nie pociłem się zbytnio. Słońce mnie wykańcza. To południowe odkrywa na mym ciele nowe miejsca wytwarzania potu - tym razem na podgardlu. Nie wiedziałem nawet, że tak można. No ale można...
Wschodzi słońce :)

Nieśmiało znad wzgórza oświetla rejon - choć te chmurki jakieś dziwne...

Tutaj pokazało swój pazur - pięknie jest :

Gdzieś w tym momencie fotografuję starego Mercedesa - ale motoryzacji poświęcę osobny wpis i wtedy tutaj podlinkuję :)
Łajby...

...ładne...

...drogie...

...i wielkie remontowane :

Z racji, że poszedłem w inny niż zazwyczaj kierunku widzę marinę w Trogirze :

Panorama z cudnym światłem :

Szybki spacerek po bezludnej plaży :

I zwijam się na kwaterę - tu za kilka chwil niespodzianka duża - zaczyna padać...

...a raczej lać :

I to był tak naprawdę ostatni dzień (wcale nie czwarty) naszego pobytu - od południa do nocy lało. To Chorwacja płakała za nami... A przynajmniej tak chcemy to interpretować ;)